Tiger en Van Hunenplak

Tiger

Onze wandeling van gisteren heeft de illustere naam Tiger en Van Hunenplak. Het eerste gedeelte brengt ons daarom ook via de bunkerroute. Hier wordt namelijk een onderdeel van de Tiger stelling, onderdeel van de Atlantikwall  getoond.

De Tigerstelling is een van de weinige stellingen in Nederland die nog bijna compleet aanwezig is. Het complex meet zeven hectare en bestaat uit 100 bunkers. In de Tweede Wereldoorlog woonde en werkte hier ruim 200 Duitse soldaten. De commando-bunker Bertha is door zijn imposante omvang bijna uniek in Nederland. Van dit type bunker staan er nog maar drie in Nederland. Bertha en een paar andere ingerichte bunkers zijn uitsluitend tijdens een excursie te bezoeken.

Het bezoekerscentrum was in de oorlog de kantinebunker (“Wirtschaftgebäude”) van de Duitsers en is nu, door de vrijwilligers, omgetoverd in een prachtig informatiecentrum. Helaas konden we dit door alle Corona maatregelen niet bezoeken.

Na de bunkers maken we kennis met een volgend stukje inventiviteit. De Plaat is een tijdens eb droogvallende zand- en slibbank. Bij laag water kunnen watervogels hier naar voedsel zoeken of uitrusten. Deze plaat, samen met de stenen dam in de verte, maken het havensysteem van Terschelling. Deze dammen zorgen ervoor dat als het eb wordt het water via de haven wordt geleid. Door deze stroming blijft de haven beter op diepte en hoeft er niet vaak gebaggerd te worden.

Nog verderop komen we langs de plek waar ooit het lichtje stond. Dit was een van de twee lichtjes die in de buurt van de haven stonden opgesteld. Zodra de kapitein beide lichtjes in 1 lijn zag kon hij veilig de haven van West binnen varen.

Van Hunenplak

We vervolgen de route richting de tweede naamgever van de Tiger en van Hunenplak route. Dit duinplasje heeft misschien wel de redding betekend van enkele zeldzame planten op het eiland. Toen met in de jaren 50 de Doodemanskisten met een buldozer ging opschonen wist de toenmalige boswachter enkele planten te redden. Om deze een beter kans te geven liet hij een laag stuk duin verder uitgraven en zorgde op deze manier voor een nieuw duinmeertje. Bij dit nieuwe duinmeertje plantte hij de pilvaren en oeverkruid die hij van Doodemanskisten redde. In 2008 is ook deze plas volledig opgeschoond en keerden de planten wederom terug.

Tijdens eerdere vakantie, in september,  fotografeerde we hier ook al Zonnedauw.

Zowel de bunker als de van Hunenplak staan voor vernietiging en wederopstanding.

Een mooie balans op deze wandeling die ons verder nog kennis laat maken met wat eens het buurtschap Stattum geweest moet zijn. Nu zijn er alleen nog wat hoge duinen te vinden die over het in 1650 nog uit zeven huizen bestaande buurtschap gewaaid zijn.