De Kelten

Kelten en Druïden; een mystiek stukje geschiedenis geworteld in de natuur om ons heen. Mijn eigen kennis over dit volk en hun Wijzen heb ik hieronder samengevat.
Hoewel de Kelten en Druïden er (misschien?) voor kozen bijna niets op schrift te zetten kunnen wij veel van onze kennis halen uit de geschriften van hun buren en andere tijdgenoten. Houd daarbij wel rekening dat de kennis daarmee ook gekleurd is door de visie van de notulist. Ik zeg ervoor kiezen omdat bijvoorbeeld het Ogham en de vele stenen bewijst dat er wel degelijk schrift capaciteiten waren. Een andere mogelijkheid is dat veel van deze nalatenschappen in de loop der jaren verloren zijn gegaan. De geschiedenis wordt tenslotte vaak verteld en/of geschreven door de overwinnaar.
Hieronder een uiteenzetting van wat ik, in de loop der jaren, heb kunnen vinden en onthouden. Deze kennis komt uit boeken, musea bezoeken en gesprekken. Het is dan ook heel lastig hier een bronvermelding van te geven.
De Keltische perioden zijn ruw samen te vatten in de Hallstatt periode die ongeveer tussen 1000 v.C. en 500 v.C. plaatsvond en de La Tène periode die van 500 v.C. tot na het begin van onze jaartelling bestond. Hiernaast is goed te zien hoe groot het Keltische rijk geweest moet zijn. Dit kaartje laat ook de gebieden zien die het langs vast hebben kunnen houden en soms zelf nu nog de taal voeren.

De Hallstatt periode

In de Hallstatt periode lijken de Kelten vooral bezig te zijn met het voeren van handel met hun Griekse buren. Zij hielden zich vooral bezig met het winnen van zout, dat in die tijd, een heel kostbaat goed is. Ook waren zij meesters in het bewerken van ijzer. Door deze florerende handel vloeide er veel rijkdom in de richting van de Kelten. Dit is terug te zien in de kostbaarheden die we vinden in de grafheuvels. De Kelten waren op dat moment een van de eerste volken in Europa die hun doden begroeven in plaats van verbranden.

De La Tene periode

Vanaf de La Tène periode kwam hier een verandering in. De handel lijkt minder belangrijk geworden en ze maken gebruik van hun smeedkwaliteiten door wapens te maken. Met deze wapens veroveren ze grote gedeelten van Europa.
Deze La Tène Kelten maakten naast hun zwaarden gebruik van strijdwagens en worden gezien als de uitvinders van de maliënkolder. Verdere onderscheidden ze zich door het gebruik van zeep, Grieken en Romeinen gebruikten oliën en schrapers, en gingen ze broeken dragen.
Door de expansiedrang waren er niet alleen onderlinge gevechten tussen verschillende Keltische Clans maar vinden zij ook nieuwe vijanden in de Germanen en Romeinen. Rond 390 v.C. slagen zij er zelfs in Rome te veroveren en enkele maanden stand te houden. Tijdens de Gallische oorlog van Julius Caesar wordt hiervoor wraak genomen en begint het Romaniseren van de Keltische stammen.

De Druiden

Ondanks dat de oorsprong van Druïdische religie nog steeds wordt bediscussieerd is het wel zeker dat dit alleen door de Kelten wordt aangehangen. Julius Caesar schreef bijvoorbeeld dat de Gallische Druïden hun opleiding in Brittannië kregen. Ook vermoedde hij dat daar het ontstaan van het Druïdisme te vinden is. Andere historici vermoeden dat het is ontstaan bij de Zwarte Zee. Enig bewijs voor beide beweringen heb ik nooit kunnen vinden. Wel is duidelijk dat het zich uitstrekte van Ierland tot Turkije.
Tijdens de dagen van het Grote Romeinse Rijk wordt het Druïdisme steeds harder en vaker onderdrukt. De hierop volgende opkomst van het christelijke geloof is bijna de genadeklap voor de Kelten en Druïden. Terwijl Europa zich langzaam richting de Middeleeuwen begeeft gaat een gedeelte van het Druïdisme op in het Christelijke geloof.
Het is door een, naar later bleek verkeerde, conclusie van wetenschappers en schrijvers in de 18^e eeuw dat megalithische bouwwerken zoals Stonehenge door druïden gebouwd zouden zijn. Dat er een heropleving heeft plaatsgevonden in Groot-Brittannië. Zoals we nu weten zijn deze bouwwerken tot zo’n 2 duizend jaar eerder terug te voeren. Uit deze periode stamt ook het beeld dat de Druïden oude mannen met lange grijze baarden zouden zijn. Gelukkig zijn de misvattingen uit die heropleving ondertussen weggeëbd uit het hedendaagse Druïdisme. En is daarom het Druïdisme tegenwoordig toegankelijk voor vrouwen, kinderen en mannen. En is het niet meer nodig een Keltische achtergrond te hebben.
Hoewel de Kelten en de Druïden er voor kozen zo min mogelijk vast te leggen, of is hier in ieder geval weinig meer van terug te vinden. Kunnen we nog steeds veel informatie destilleren uit de geschriften van hun Griekse en Romeinse tijdgenoten. Ook de manuscripten van middeleeuwse Britse en Ierse monniken verhalen nog van Keltische legenden. Alsmede de archeologische vondsten die er zijn gedaan en nog steeds worden opgegraven. Ook het Ogham kan ons nog enige info verschaffen.