Schokland en Giethoorn

De eerste dag van een korte vakantie in eigen land bracht ons Schokland en Giethoorn. Na veel wikken en wegen besloten om, naar verluid, een van de mooiere natuurprovincies van ons land Drenthe te gaan bezoeken. Dat we de eerste dag al zo aangenaam verrast zouden raken hadden we niet gedacht. Waar we erg uitkijken naar de Weerribben en Wieden. Maar ook Het Drents Friese Wold, Dwingelerveld, Baloerveld etc. Vandaag even door de zure appel heen en lekker toeristisch.

Schokland

Op weg naar Giethoorn en ons hotel in Drenthe kwamen we borden met daarop Schokland Unesco Erfgoed te zien. Nog nooit van gehoord dus meteen maar eraf. Wauw, wat een interessante ontwikkelingen hebben zich op en om Schokland afgespeeld. Ons eerste Unesco erfgoed en nog nooit eerder van gehoord, Een mooi voorbeeld van onze eeuwige strijd tegen het water. Schokland is een goed voorbeeld van wat verschillende ijstijden en temperatuurschommelingen doen met een land dat omringt is door water en vaak zelfs onder de zeespiegel ligt.

Giethoorn

Als er ooit een moment is geweest voor ons om Giethoorn te bezoeken dan is het denk ik wel nu geweest. Eerlijk is eerlijk, we hebben genoten. En een hoop geleerd over dit Venetië van de lage landen. Ontstaan door turfwinning die anders liep dan gepland. Droog eilandjes die te klein en te laag werden gemaakt waardoor de Zuiderzee af en toe naar binnen kolkte en de boel onder liet lopen. Bijna nergens dieper dan 1 meter doet al dat water zeer indrukwekkend aan.

Dat Giethoorn zo verschrikkelijk toeristisch is geworden is allemaal te danken aan een film, de fanfare, van Bert Haanstra. Mensen kwamen naar aanleiding deze film naar het dorp. De boeren in het dorp roken geld en de rest is geschiedenis. Vandaag was er van dat toerisme echter zeer weinig te merken. Ik kan me voorstellen dat dit voor de lokale ondernemers desastreuze gevolgen kan hebben. Voor ons was het echter een verademing.